Filipijnen is het mooiste land waar ik ooit geweest ben. Fact. In de afgelopen twee weken hebben we zo ontzettend veel fantastische dingen gezien, dat het bijna niet in woorden of beelden te vatten is. Toch zal ik het proberen; 

Wil je trouwens direct alle foto’s bekijken? Klik dan hier.

Eerste week 

Na het afscheid van mijn ouders op Schiphol stapten we vol goede moed in het vliegtuig naar de Filipijnen, want we konden! Dat laatste is een groot vraagstuk geweest in onze voorbereiding, aangezien de vulkaan Taal nog roet in het eten kon gooien. Gelukkig hield ie zich gedeisd. 

Na een reis van bijna 24 uur kwamen we totaal geradbraakt aan in Manilla, de hoofdstad. De eerste indruk; een vieze, drukke, arme en vooral warme stad. Maar dat laatste zou ook te maken kunnen hebben met een temperatuurverschil van 30 graden t.o.v. Nederland. Vanuit Manilla zijn we de volgende dag direct doorgevlogen naar Coron. We vlogen via Skyjet, achteraf gezien misschien niet de meest veilige optie. We zullen de redenen besparen voor onze ouders . 

In Coron brachten we slechts één nacht door, want de volgende dag stond er iets cools op de planning; de expeditie langs de Palawan eilanden. Met deze tour zouden we drie dagen lang de mooiste plekjes van Palawan te zien krijgen werd ons beloofd. Er was werkelijk geen woord aan gelogen. Want alles wat we te zien kregen tijdens de tour was oogverblindend mooi. Van het ene onwerkelijk mooie onbewoonde eiland naar de andere. Parelwitte zandstranden, helderblauwe zeeën en bomvol palmbomen. En het mooiste en meest onwerkelijke van allemaal was; geen enkele andere toerist te zien. 

Ook de avonden en nachten brachten de nodige avonturen met zich mee. We gingen namelijk helemaal back to basic. Dat hield in; douchen door emmers water over je heen te gooien, slapen in strandhutjes, de wc doorspoelen met emmers water en geen elektriciteit. We sliepen op nagenoeg verlaten eilanden. Dankzij een geweldige groep mede reizigers, de zonsondergang, heerlijk vers avondeten en gezellige kampvuren werden de avonden waardige afsluiters van de toch al geslaagde dagen.   

Helemaal zen en verbrand als een stel Engelsen kwamen we na 3 dagen aan in El Nido. Onze volgende stop. El Nido was eigenlijk de eerste plek waar we ons voor langere tijd zouden nestellen. De idyllische kustplaats staat bekend om de vele prachtige limestones, rotsen die uit het niets lijken te komen en tot tientallen meters in de lucht rijken. Verder wordt de omgeving gesierd door groene rijstvelden, witte stranden en prachtige natuur. 

Reden genoeg dus om het eiland te verkennen met een scooter dachten wij. En zo geschiedde. Het was de eerste keer dat Marieke op een scooter zat, iets wat al vrij huiverig begroet werd door de verhuurden (misschien niet het meest handige om te zeggen ook). De eerste 30 minuten gingen eigenlijk nog wel aardig, tot we zo verstandig waren een mul zandpad in de slaan. Overschatting en naïviteit sloegen ons hard om de oren, want niet veel later gleed Marieke met scooter en al van de berg af. Op de haar typerende klunzige manier natuurlijk;)

Ook de jongen die zo vriendelijk was ons te helpen na het ongeluk viel nog 2 keer in het zand met de scooter. Eindsom; de scooter was 10 jaar ouder geworden in 5 minuten. Wij zagen de enorme rekeningen en oplichterijpraktijken al voor ons. Om dit te tackelen zijn we met de scooter naar het hostel gereden om zoveel mogelijk van de schade te verhullen. Daarnaast vroegen we iemand van het hostel mee te gaan naar de scooterzaak. Tot onze grote verbazing knikte de scooterman alleen bij ons verhaal en deed hij niet eens de moeite iets te controleren. Terwijl de motor qua geluid ineens van Whitney Houston naar Sieneke ging. De dagen erna zijn we maar in een grote boog om de zaak heen gelopen. En Marieke? Die had slechts een paar schaafwondjes. 

Tweede week

Over de dagen erna valt helaas weinig te vertellen. We waren beiden ontzettend ziek. De badkamervloerdagen (normaal alleen bij katers) zijn helaas ook in de Filipijnen een begrip geworden. We werden ontzettend goed geholpen door de lieve Filipijnen, maar niets leek te helpen. Drie dagen hebben we uiteindelijk weg moeten strepen uit ons reisschema. 

De eerste dag dat we ons relatief beter vielen zijn we direct een tour gaan doen; limestones bewonderen, lagoons bezoeken, eiland hoppen en snorkelen. Een tour die ons op de mooiste plekjes bracht, maar ook een tour die ons bracht op plekken met hordes Chinezen en Koreanen.

Het viel ons tijdens de tour op dat vooral de Filipijnen zelf als de dood leken voor eventueel infectiegevaar van het Coronavirus. Zo erg, dat de tour-guide dit openlijk verklaarde op de boot met alleen maar Koreanen en Chinezen als mede-reizigers en vervolgens zo ver mogelijk bij hen vandaag ging zitten. En dat terwijl wij als twee zieke zielen misschien nog wel een groter gezondheidsrisico vormden. Het Corona-virus is echter wel iets wat we continu in de gaten houden, vooral ook omdat er mensen met verdenkingen van het virus in El Nido zijn aangetroffen. 

Na de enerverende tijd in El Nido reisden we door naar Bohol, een flinke tocht die twee dagen in beslag nam. Bohol staat vooral bekend om de diverse flora en fauna, de chocolate Hills, mooie duikplekken en natuurlijk weer de prachtige stranden. We hebben in Bohol flink de tijd genomen om op deze strandjes onze tan bij te werken. 

We waren van plan om tijdens mijn verjaardag een luchtballonvaart over de heuvels te maken, maar helaas werkte het weer niet mee. Jammer dan. We kozen als alternatief voor een tour om alsnog de highlights te zien. En dat viel niet tegen. Bohol bleek namelijk fantastisch! Op een hele andere manier dan El Nido. Want het binnenland van Bohol bestond voornamelijk uit jungle. En dat was een geweldig gezicht. Zo maakten we een boottocht midden door de jungle en zagen we de super schattige tarsiers in het wild. 

Genoeg geweldigs gezien dus de afgelopen weken. En nog veel meer om naar uit te kijken de komende tijd! We zullen namelijk nog een paar dagen samen doorbrengen in de Filipijnen, waarna ik solo verder ga naar Taiwan. 

Volgende blogs

Nog even iets anders; Ik zal niet elke week een blog uploaden. Daar kom ik simpelweg niet aan toe. Tuurlijk doe ik mijn best om regelmatig iets van mij te laten horen, maar vakantie vieren is natuurlijk ook vrij tijdrovend;) Ook het slechte internet maakt het vrij lastig om veel videos en foto’s in goede kwaliteit te uploaden. Zo staat er nog een video klaar om geupload te worden bij beter internet. Hopelijk tot het volgende blog 🙂

Klik hier om alle foto’s te bekijken.